(*)Aslı Pelit ( Açık Radyo )
20/03/2007
Aslı Pelit: Siz Türkiye’de tanınan nadir Latin Amerikalılardan birisiniz, diğerleri genelde futbolcular. Biliyoruz ki siz de küçükken futbolcu olmak istemişsiniz. Yakın bir zamanda çıkan kitaplarınızdan birisini de sırf bu konuya ayırmışsınız: Güneşte ve Gölgede Futbol. Bize Latin Amerika’daki futbol tutkusunu anlatır mısınız?
Eduardo Galeano: Bu Uruguay kimliğinin sembollerinden bir tanesi. Uruguaylı bebekler, doğdukları anda “GOOL!” diye bağırırlar. Uruguaylı bir bebek, annesinin bacakları arasından çıkarken “GOOOL!” diye bağırır. O yüzden doğumhaneler çok gürültülüdür. Doğumhanelerin yanından geçerken fark edersin gürültüyü, bütün bebekler “GOOL!” diye bağırır. Zamanla, çok az çocuk “GOOL!” diye bağırma şansına sahip olur. Benim de trajedim bu oldu. Çok kötü bir oyuncuydum, tahtadan bir bacağım vardı sanki! O yüzden de başka çarem kalmadı, ayağımın yapamadığını elimle yapmaya çalıştım. Bu yüzden futbol üzerine bir kitap yazdım!
AP: Kitabınızda entelektüelleri eleştiriyorsunuz, bu futbol kültürünü hor gördükleri için. Neden eleştiriyorlar?
EG: Bu bir gelenek, sınırları olmayan, evrensel bir entelektüel geleneği. Sol görüşlü entelektüellere göre halk, futbol yüzünden düşünmüyor. Sağ görüşlü entelektüellere göre ise, futbol örneği gösteriyor ki, halk düşünüyor ama sadece ayakları ile, kafaları ile değil. Değişik açılardan olaya bakan insanlar, futbolu, popüler bir tutku olarak ele alıyorlar. Bence, kibirlerinden. Bir çok entelektüel var ki, insanlığı seviyorlar ama insanlara paye vermiyorlar. Ve de hangi tutkunun doğru hangisinin yanlış olabileceğine karar verme hakkını kendilerinden görüyorlar.
...
(*) Açık Radyo adına yapılan röportajın ilgil bölümünden alıntılanmıştır .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder