Futbol çok zaman alıyor.. Bir maçın öncesi sonrası derken herşeyin cılkı çıkarılıyor. Bir de bakmışsınız ki 4 5 saat kaybolup gitmiş. Epeyce bir süredir maç sonralarını izlemiyorum. İşimi son düdükle bitiriyorum..
Ancak arada bir özellikle Rıdvan' a yakalanıyorum. Dinliyorum yorumlarını.. Akıcı cümleler, mantıklı yorumlar.. Çoğu insan gibi beğeniyorum. Ama Rıdvan' ın ısrarla sürdürdüğü benim de bir türlü anlayamadığım yorumları var.
Bunların başında futbolcuların ruhsuz antrenörlerin umursamaz oldukları yönündeki eleştirileri. Bunu geçen seneden beri tekrarlıyor. İstanbul Büyükşehir maçından sonra da Aragonnes için söyledi benzerlerini. Aragonnes' in umrunda mıymış FB nin başarılı olup olmaması.. O aldığı paraya bakarmış..
Bu tamda karşısındakini kendisi gibi bilme sanırım. Bu düzeye gelmiş bir hocanın iş disiplinini Rıdvan tartışamaz.. Ha çıkardığı kadroyu beğenmeyebilirsin.. Oynanan oyunu da ama başkasının iş disiplini hakkında herhalde en son konuşabilecek kişi Rıdvan Dilmen' dir.. Kendisi zaten iş disipkini diye birşeye sahip olmadığında şu an hoca değil.. Hep yorumculuk, danışmanlık gibi suya sabuna dokunmayan işlerle geçti Rıdvan' ın aktif futbolculuk dışındaki yaşamı..
Neyse.. Mesele çok açık bir şekilde uyumsuz kadro.. Bunun da en büyük sebebi Guiza.. Guiza tek başına değerlendirildiğinde iyi bir oyuncu olabilir.. Yani izlerken pek iyi bir oyuncu gibi görünmüyor ama hadi diyelim ki iyi oyuncu.. Ancak Guiza' nı şu oyun sisteminde anlaşabildiği bir tane adam yok.. Guiza bir türlü ilerde top tutamadığı için FB oyunu rakip alanda oynayamıyor. Hücum bitirilemediği için de sık sık hücum yiyoruz.. Dolayısı ile alan bir türlü kontrol edilemiyor.. Bu görüntü dışardan bize ruhsuzluk gibi yansıyor. Ancak öyle boşluklar oluşuyor ki ruhla falan kapatılacak gibi değil.. Bu da birlikte oynayan insanların mutsuz olmasına yol açıyor..
Yani kimse mutlu değil.. Hoca takımdan takım hocadan taraftar hoca-takım ve yönetimden, yönetim de oyuncular ve hocadan.. Herkesin mutsuz olduğu bir yerde başarı doğar mı??
Serhat
Ancak arada bir özellikle Rıdvan' a yakalanıyorum. Dinliyorum yorumlarını.. Akıcı cümleler, mantıklı yorumlar.. Çoğu insan gibi beğeniyorum. Ama Rıdvan' ın ısrarla sürdürdüğü benim de bir türlü anlayamadığım yorumları var.
Bunların başında futbolcuların ruhsuz antrenörlerin umursamaz oldukları yönündeki eleştirileri. Bunu geçen seneden beri tekrarlıyor. İstanbul Büyükşehir maçından sonra da Aragonnes için söyledi benzerlerini. Aragonnes' in umrunda mıymış FB nin başarılı olup olmaması.. O aldığı paraya bakarmış..
Bu tamda karşısındakini kendisi gibi bilme sanırım. Bu düzeye gelmiş bir hocanın iş disiplinini Rıdvan tartışamaz.. Ha çıkardığı kadroyu beğenmeyebilirsin.. Oynanan oyunu da ama başkasının iş disiplini hakkında herhalde en son konuşabilecek kişi Rıdvan Dilmen' dir.. Kendisi zaten iş disipkini diye birşeye sahip olmadığında şu an hoca değil.. Hep yorumculuk, danışmanlık gibi suya sabuna dokunmayan işlerle geçti Rıdvan' ın aktif futbolculuk dışındaki yaşamı..
Neyse.. Mesele çok açık bir şekilde uyumsuz kadro.. Bunun da en büyük sebebi Guiza.. Guiza tek başına değerlendirildiğinde iyi bir oyuncu olabilir.. Yani izlerken pek iyi bir oyuncu gibi görünmüyor ama hadi diyelim ki iyi oyuncu.. Ancak Guiza' nı şu oyun sisteminde anlaşabildiği bir tane adam yok.. Guiza bir türlü ilerde top tutamadığı için FB oyunu rakip alanda oynayamıyor. Hücum bitirilemediği için de sık sık hücum yiyoruz.. Dolayısı ile alan bir türlü kontrol edilemiyor.. Bu görüntü dışardan bize ruhsuzluk gibi yansıyor. Ancak öyle boşluklar oluşuyor ki ruhla falan kapatılacak gibi değil.. Bu da birlikte oynayan insanların mutsuz olmasına yol açıyor..
Yani kimse mutlu değil.. Hoca takımdan takım hocadan taraftar hoca-takım ve yönetimden, yönetim de oyuncular ve hocadan.. Herkesin mutsuz olduğu bir yerde başarı doğar mı??
Serhat
(F.D)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder